Aksiyon Oyunları 300 FPS’de Koşarken Filmler Neden 24 FPS’de Kaldı? (Hobbit Serisi Hariç)

Öte yandan tıpkı heyecanı bir görüntü oyununda yaşamak istediğinizde 200-300 Hz yenileme hızına sahip monitörler tercih ediliyor.

Peki, neden sinemalar 24 FPS ile çekilirken oyunlarda bu kadar yüksek yenileme suratlarına muhtaçlık duyuluyor?

Sinemanın 24 FPS geleneği

Sinema tarihine baktığımızda 24 FPS standardının aslında teknolojik ve ekonomik nedenlerle ortaya çıktığını görüyoruz. 1920’lerde sessiz sinemalar 16-18 FPS ile çekilirken sesli sinemaların gelişiyle birlikte daha yüksek bir kare suratına muhtaçlık duyuldu.

Bunun nedeni, ses kaydı için kâfi bilgi yoğunluğunu sağlamaktı. 24 FPS hem ses kalitesini koruyan hem de sinema maliyetlerini makul düzeyde tutan bir istikrar noktası olarak kabul edildi.

Bu standart, vakitle sinema endüstrisinin vazgeçilmez bir modülü hâline geldi.

Aksiyon oyunları kelam konusu olduğunda ise durum biraz farklı.

Oyuncular, bilhassa hızlı hareketlerin ve anlık tepkilerin kritik olduğu oyunlarda, ekranın mümkün olduğunca akıcı olmasını istiyor ki haklılar da.

200-300 Hz üzere yüksek yenileme suratına sahip monitörler, bu cins oyunlarda daha az gecikme ve daha net görüntü sunuyor. Bir düşmanı vurmak yahut bir mahzurdan kaçmak için milisaniyeler bile kıymetli. Bu nedenle de oyun dünyasında yüksek FPS ve yenileme suratı, performans ve rekabet avantajı sağlıyor.

Peki, neden sinemalarda bu kadar yüksek bir FPS’ye gereksinim duyulmuyor?

Bunun birkaç nedeni var. Birinci olarak 24 FPS, sinema tarihinde oluşan bir “duygusal bağ” yaratıyor. İzleyiciler, bu kare suratını sinematik bir tecrübeyle özdeşleştiriyor.

Daha yüksek FPS’ler ise sinemaları gerçek hayata daha yakın hâle getirebilir lakin bu durum bazen “dizi efekti” olarak isimlendirilen bir his yaratabiliyor. Yani sinemalar güya bir görüntü yahut belgesel üzere görünüyor ve bu da sinematik büyüyü bozabiliyor.

Ayrıca sinema üretimi sürecinde yüksek FPS’lerin kullanılması, prodüksiyon maliyetlerini değerli ölçüde artırıyor. Daha fazla kare, daha fazla depolama alanı, daha güçlü bilgisayarlar ve daha uzun render mühletleri demek.

Aynı vakitte, özel efektler ve CGI (bilgisayar dayanaklı görüntüler) üzere teknikler, yüksek FPS’lerde daha karmaşık hâle geliyor. Bu da sinema yapımcılarının 24 FPS’de kalmayı tercih etmesinin bir öbür nedeni.

Bununla birlikte yüksek FPS’li sinema denemeleri de yapıldı.

Peter Jackson’ın “Hobbit” serisi 48 FPS ile çekildi fakat bu tecrübe izleyiciler ortasında karışık reaksiyonlara neden oldu. Kimileri imgenin daha net ve akıcı olduğunu söylerken kimileri sinemanın “gerçekçi” görünmesinin sinematik hissi bozduğunu belirtti.

Bu durum da tam olarak yüksek FPS’lerin şimdi sinema dünyasında tam olarak benimsenmediğini gösteriyor.

Teknoloji ilerledikçe, tahminen gelecekte sinemalarda de yüksek FPS’ler yaygınlaşabilir lakin şimdilik 24 FPS, sinemanın büyülü dünyasının vazgeçilmez bir kesimi olmaya devam ediyor.