Prince of Persia The Lost Crown inceleme

Bu epik öyküde kahramanımız vakitte seyahat ederek kaybolmuş bir taç peşinde antik düşmanlarla ve tuzaklarla dolu bir maceraya atılıyor. Grafikleri, oynanış mekaniği ve kıssa anlatımı ile evvelki oyunların mirasını muvaffakiyetle taşıyan bu oyun, serinin hayranlarını katiyetle hayal kırıklığına uğratmayacak. Haydi gelin artık oyuna bir göz atalım.

2003 yılında, 3D aksiyon-macera oyunlarını yine tanımlayan ve çevresel bulmacalar ile süratli, akrobatik dövüşleri zenginleştiren devrin en uyumlu oyunu ile, “Prince of Persia: The Sands of Time” ile tanışmıştım. O devir bir dizi devam oyunuyla serinin benzeri ögelerini taşıyan imaller gördük, fakat hiçbiri “The Sands of Time”ın ulaştığı başarıyı tekrarlamayı başaramadı. 2010’lar seri için kurak bir devir oldu. Fakat, “Prince of Persia: The Lost Crown” duyuruldu. Oyun adeta bir vaha üzere, klasik Prince of Persia oyunlarındaki sevdiğimiz her şeyi bünyesinde barındırarak, yani serinin kökenlerine selam çakarak, bu etmenleri 2D Metroidvania çerçevesi içine yerleştirerek eksiksiz bir oynanış sunuyor.

“The Lost Crown”, Prince of Persia‘nın harika olmasını sağlayan iki temel öge mevcut. Bu elbet platformun etkileyici olması ve dövüş öğelerini platform ile muvaffakiyetle bir ortaya getiriyor olması. 3D oyunlar bazen, bilhassa dar alanlarda yahut aralıkları iddia etmenin sıkıntı olduğu durumlarda, kameralarla uğraş edebiliyor ve bu sorunu ekseriyetle şiddetli noktalarda kamerayı sabitleyerek çözüyor. Dövüş de misal bir soruna sahip: parkur gibisi dövüş hareketleri her vakit havalı olsa da, bilhassa birden fazla rakibe karşı yeterli bir biçimde gerçekleştirmek sıkıntı olabiliyor. Tüm oyunu 2D bir bakış açısına taşıyarak, “The Lost Crown” her vakit mükemmel hissettiren kesin, süratli denetimlere ve tam olarak ne yapmanız gerektiğini her vakit görebileceğiniz bir yapıya kavuşuyor.

“The Sands of Time” ve 2008’in “Prince of Persia” yine başlatılması üzere, “The Lost Crown” da serinin kavramını yine hayal ederek kendi istikametinde ilerliyor lakin birtakım tanıdık ögeleri koruyor. Cezbedici temeller birebir: Süratli, akrobatik bir kahraman olarak, ölümcül tuzaklarla dolu ve güç ve kurnazlıkla üstesinden gelmeniz gereken çeşitli askerler ve canavarlarla dolu, kısmen harap olmuş büyük bir yer keşfediyorsunuz ve vakitle ilgili entrikalar kelam konusu. Lakin, “The Lost Crown” Pers mitolojisine dayanan yeni bir öykü anlatarak, karmaşık ayrıntıları ve teslimatıyla bazen tökezlese de, labirent üzere haritayı keşfederken çoklukla epeyce enteresan olan şahane karakterlerle dolu bir maceraya dalıyor.

Hikayenin merkezinde, Pers prensi Ghassan’ı kurtarmak için efsanevi Mount Qaf’a gönderilen, neredeyse muhteşem kahramanvari yedi savaşçıdan oluşan Immortals kümesi bulunuyor.  Oyunu en genç ve en atılgan üye olan Sargon olarak oynuyorsunuz. Karakterimiz Immortals ortasındaki yerini kanıtlama uğraşı ve kaçırılmasından sorumlu olan mentorunun peşinden gitme gayreti içinde ilgi cazibeli bir karakter olmayı sürdürüyor. Sargon, süratli ve güçlü bir savaşçıdır ve bu bir Metroidvania olduğundan vakitle yeni yeteneklerin kilidini açmak formülün temel bir ögesi olsa da, başından itibaren yetenekli bir dövüşçüdür. Aslında, “The Lost Crown”un dövüşte size çabucak pek çok araç sunma üzerine odaklanması, işin neden bu kadar düzgün çalıştığının büyük bir modülü. Düşmanlarla dövüşmek, geniş haritayı keşfetmek ve yeni yeteneklerin kilidini açmak, oyun boyunca daima olarak tatmin edici bir ilerleme hissi veriyor.

“The Lost Crown”, 2D’nin getirdiği basitlikle platform ve dövüş ögelerini eksiksiz bir halde birleştirirken, birebir vakitte güçlü bir kıssa ve karakter takımı sunuyor. Oyunun öyküsü ve teslimatı bazen tökezlese de, genel olarak ilgi cazip ve etkileyici bir macera sunuyor. Oyun, Prince of Persia serisinin hayranları için katiyen denemeye paha bir tecrübe sunuyor ve serinin klasik ögelerini çağdaş bir çerçevede muvaffakiyetle yine yorumluyor.

“The Lost Crown” oyununun büyüleyici dünyasına dalış yapmak, adeta bir görsel şölene katılmak üzere. Sargon ve öbür Ölümsüzler, savaş alanlarında imkansız süratlerde hareket ederken, parlak renkler art planı süslüyor. Blok yapma seçeneğiniz olmasa da, birtakım hareketleri savuşturabilir ve makul, güçlü hücumları savuşturmak, düşmanları bir anda etkisiz hale getiren süratli infaz kesit sahnelerini tetikleyerek, rakibinizi anlamanız ve süratli reaksiyon vermeniz için sizi ödüllendiriyor. Fakat bir savuşturmayı kaçırırsanız, savunmasız kalırsınız; “The Lost Crown” kusurlarınızı, aldığınız darbeyi büyük bir kırmızı sıçrama ile göstererek size ne kadar berbat yanılgı yaptığınızı gösterecektir.

Sargon’un özel Athra Surge yeteneklerinin parıltılı sekansları da, öykü boyunca kilidini açacağınız ve düşmanlara ziyan vererek şarj etmeniz gereken yeteneklerdir. Fakat bu zorlukların üstesinden geldiğinizde, birkaç düşmanı birden havaya fırlatabilir, düzgünleştirici bir alan yaratabilir yahut çok güçlü bir ok atabilirsiniz. Hepsi, özgür bıraktığınız gücü vurgulayan kendi havalı kesit animasyonlarına sahiptir.

Ancak, oyunun asıl heyecanı işveren dövüşlerinde kendini gösteriyor. Olağan savaşlarda geçerli olan tüm kurallar burada da geçerli, savuşturulabilen hücumlar ve büyük, sinematik bir darbe indirmenizi sağlayacak karşı hücumları tetikleyen birtakım hareketler var. Lakin işverenler, savuşturulamayan hareketler üzere, kaçınmanız gereken kendi Athra yeteneklerine sahip, sizinkilere benzeri araçlara sahiptir.

Platforming de, savaş kadar harikadır. Bir işveren, beni tekrar tekrar, vurduğumda tetiklenen bir karşı taarruz yeteneği kullanarak mağlup etti — yalnızca saldırımı bana karşı çevirmekle kalmadı, tıpkı vakitte Sargon’un göğsüne güç dolu kamehameha gibisi bir patlama gömülürken öldürücü bir kesit sahnesiyle aşağılandım. Bu anlar, sonuç olarak ilahların çarpıştığı üzere geliyor ve “The Lost Crown“un işverenlerinin sizinkilere benzeri yeteneklere sahip olması, onları gerçek maharet karşılaşmaları üzere hissettiriyor.

Platformingin başka yarısı da, savaş kadar dengeli bir harikalık sergiliyor. Hatta yetenekleriniz o kadar yararlı oluyor ki, makul bir hamleyi kilidini açmak yerine, zekanızı kullanarak mahzurların etrafından dolanabiliyorsunuz. Birkaç defa, bir çıkıntının altından süzülüp bunu bir çift zıplamaya bağlamak yahut duvar zıplamalarını dikkatlice zamanlamak, başlangıçta ulaşamayacağımı düşündüğüm yerlere ulaşmamı sağladı. Hiçbir vakit, makul bir yere ilişkin olmadan oraya varacak kadar yeterli performans sergileyemeseniz de (hızlı oynayanlar katiyen bunu yapmanın bir yolunu bulacaktır), platformingde yetenekli olduğunuzda, bir dağ duvarını tırmanırken yahut ölümcül bir uçurumun üzerinden geçerken ekstra ödüllendirici hissedebilirsiniz.

Mount Qaf’ı geçerken kilidini açtığınız, The Lost Crown‘daki en güzel platforming yeteneği, Sargon’un bir atı çağırmasıdır. Bu yetenek, sadece düşmanlara karşı değil, tıpkı vakitte çevreyi keşfederken de kullanışlıdır. Atlı savaş, bilhassa kimi düşmanlar atınızı çağırmanızı engelleyebilecekken, savaşın bir kesimi olarak kullanıldığında ilgi caziptir. Lakin, atınızla birlikte keşfetmek, çoklukla daha geniş, açık alanlarda gerçekleşir ve bu, oyunun dünyasını tam manasıyla deneyimlemenizi sağlar.

Mount Qaf, yalnızca bir geçit değil, birebir vakitte bir imtihandır. Bu, düşmanlarınızı yenebilmeniz, mahzurları aşabilmeniz ve The Lost Crown’un zorluklarını aşabilmeniz için gereken tüm marifetleri test eder. Bu bölge, savaş ve platforming yeteneklerinizi sonuna kadar zorlayarak, oyunun en tatmin edici kısımlarından birini oluşturur.

Sonuç olarak, “The Lost Crown”un çarpıcı görselleri, akıcı savaş mekaniği ve güçlü platforming kısımlarıyla, sizi adeta öbür bir dünyaya taşıyor. Her bir meydan okuma, sizi daha da ileriye taşıyan bir muvaffakiyet hissi verirken, oyunun güçlü öyküsü ve karakterleriyle derin bir bağ kurmanızı sağlıyor. Bu oyun, yalnızca bir macera değil, birebir vakitte maharetlerinizi sınadığınız ve kendi sonlarınızı zorladığınız bir tecrübe sunuyor.

TO Puanı: 9