Unutulmuş Diyarları Hatırlama Vakti: Baldur’s Gate Serisinin 3. Oyuna Kadar Olan Kıssası

Dungeons & Dragons markası son yıllarda büyük bir geri dönüşe imza atıyor. “Fantastik Rol Yapma Oyunu (FRP)” denildiğinde akla birinci gelen isimlerden olan D&D, evvel bir sinema sinemasıyla, sonra da yeni bir AAA oyunla önemli bir rönesans yaşıyor. Bu esnada da geçmişte yarattığı güçlü kıssaları günümüze taşıyor. Bunlardan biri de Baldur’s Gate markası elbette. 

Baldur’s Gate denilen şeyin ne olduğuyla başlayalım.

Yukarıda gördüğünüz harita, Faerun adlı fantastik gezegenin bir haritası. Bu haritada kırmızı yuvarlakla işaretlenmiş olan yerde de Baldur’s Gate adı verilen yerleşim bulunuyor. Yani burada bir kapıdan değil, bir yerleşim ünitesinden kelam ediyoruz. Tema Ortaçağ olduğu için bir kent, etrafında bir iki kale, üç beş köy formunda bir yerleşim kelam konusu. Bu yerleşimlerden biri olan Candlekeep, bir nevi akademik yerleşim vazifesi görüyor. Öykümüz de orada başlıyor üzere gözüküyor, ancak yalnızca gözüküyor. 

Sen benim kim olduğumu biliyor musun?

Ben bilmiyorum da… Fantastik kainatların en klişe, en kolay karakter geçmişi kıssası “Çocukken anam babam öldü, kardeş hala dede falan da yok, beni eğitime aldılar hop level 1 karakter olarak geldim.” şeklindedir. Baldur’s Gate de misal bir halde başlıyor fakat en azından bu kez kız kardeşimiz var. Candlekeep’te bir büyücünün yanında kız kardeşimizle birlikte kalıyoruz. Bir büyücü diyip geçmeyelim, kendisinin bir ismi var, Gorion. Evvel Candlekeep’e olan baskından kurtuluyoruz, sonra da kendimizi yollara vuruyoruz. Gorion, bizi kara zırhlar içindeki bir düşmandan kurtarmak için kendisini feda ediyor, şu hayatta kızkardeşimizle başbaşa kalıyoruz. Hedefimiz hem kendimizi kurtarmak, hem de Gorion’a ne olduğunu bulmak. 

İşte ortalığın karışmaya başladığı nokta da tam olarak burası. Çünkü bizim maceraya atılmamızdan çok daha önce başlamış dahil olacağımız kıssa. Forgotten Realms (Unutulmuş Diyarlar)‘ın kendi öyküleri ortasında yer alan Time of Troubles‘tan başlayan bir seyahate biz aslında 20 yıl kadar sonradan dahil oluyoruz. 

Time of Troubles mı? O da nedir?

Şimdi bu Forgottten Realms dediğimiz yerde ilahtır, tanrıçadır, yarı ilahtır bunlardan toplamda birkaç yüz tane var. Bunların işi gücü de “Aman ben daha güçlü olayım, ben daha da fazla hükmedeyim.” falan üzere şeyler. O yüzden de baştanrı olan Ao’nun elindeki Mukadderat Tabletleri olarak isimlendirilen tabletleri çalmaya çalışıyorlar. Ao ise yapı olarak pek Zeus falan üzere bir baştanrı değil, daha çok Semavi dinlerdeki ilah figürüne benziyor ve ilahi adalet uyguluyor. Helm adında cennetin kapılarında bekleyen gözcü ilah hariç tüm ilahların güçlerini ellerinden alıyor ve onları, Faerün’de insan suretinde gezmeye zorluyor. Bu süreçte büyü sapıtıyor, tanrıçalar ve rabler ölümlü hale geliyor, ki kimileri da ölüyor. 

İşte bu ölecek olanlardan biri de, bir kehanetle bahtı kendisine bildirilmiş olan Bhaal. Kendisi cinayet ilahı olarak ölmeye çok aralıklı bir kişi olduğu için, başında bir plan yapıyor. Ölmeden evvel yapabildiği kadar çok çocuk yapıp, çocukları büyüdüğünde tekrar hayata dönmeyi planlıyor. İnanır mısınız biz de halbuki o çocuklardan biriymişiz, Candlekeep’i basan da, bizi öldürmeye çalışırken Gorion’u katleden de Sarevok isimli üvey kardeşimizmiş. Kendisini, oyundaki seçimlerimizden bağımsız olarak öldürmek zorunda kalıyoruz ve birinci oyun da bu noktada sona ermiş oluyor. 

Baldur’s Gate 2: Düşmanlarımızı Cehennemin Kapılarına Kadar Geçirmek

Bu oyuna bir hapishanede başlıyoruz. Öğreniyoruz ki birinci oyundan sonra Jon İrenicus diye bir büyücü bizi hapsetmiş lakin bacımız Imoen gelip bizi kurtarıyor. Tam envai çeşit yaratıkla başa çıkıp dışarı çıkıyoruz, bir de ne görelim? Kentin büyülü koruyucuları (bunlara Cowled Wizards deniyor) hem bacımızı hem Irenicus’u yakalamış, Spellhold isminde bir hapishaneye gönderecekler. Biz de Athkatla ismi verilen bu kentte kardeşimizi kurtarmanın yollarını arıyoruz. Özetle çokça rüşvet gerektiği için çokça altın topladığımız bir dizi maceranın akabinde Spellhold’a gidiyoruz. 

Spellhold’a vardığımızda denetimin Irenicus’a geçtiğini görüyoruz. Kendisi hem bizim hem de sonradan onun da Bhaal’ın kanını taşıdığını öğrendiğimiz Imoen’in ruhlarını büyüyle çalıyor. Imoen’in ruhunu da Bodhi adındaki vampire veriyor, çünkü o da Irenicus’un kız kardeşi. Slayer ismi verilen bir canavar formuna dönüşebilmemizin ve de muhtemelen Drizzt Do’Urden isimli ikonik karakterin sayesinde Bodhi’yi bir otomobil dövüyoruz. 

Tabii ki hiçbir fantastik kozmosta bir düşman tek seferde büsbütün ortadan kalkmaz, o yüzden Suldanessellar adlı elf kentine kadar Irenicus’u kovalıyoruz. Onun maksadı da Ömür Ağacı’ndan güç çekmek ve bize üstün gelmek. Olmuyor. En sonunda maceramız Cehennem’e kadar uzanıyor. Hazır Irenicus’un ruhunun gideceği yer orası, paket servis yapıp kendisini geri geliyoruz. 

Ben Artık, Dünyaların Yok Edicisi Olan Vefat Olmadım mı?

Sonraki ek paketle birlikte öykümüzün yavaş yavaş sonlanmaya başladığını da görüyoruz. Bhaalspawnların sayısı ile güçleri hakikat orantılı, sağda solda Bhaalspawnlar öldükçe kalanların gücü artıyor. En güçlü 5 Bhaalspawn ise natürel ki biz ve dört tane daha bahtsız üvey kardeşimiz. Bu kardeşlerimizden biri ejderha, biri ateş devi bu ortada, babamız hiç boş durmamış. 

Melissan isminden bir abla, Bhaalspawn kardeşlerin birbirlerine düşmesini engellemeye çalışsa da oyun içerisinde üvey kardeşlerimizi birer birer ortadan kaldırıyoruz. En sonda da Melissan’ın aslında babamızın eski başrahibesi olan Amelyssan olduğunu öğreniyoruz. Kendisi, bizi ortadan kaldırıp yeni Vefat Tanrıçası olmanın peşinde. O denli olmuyor, biz dövüyoruz kendisini. Sonra da babamızın tahtına gidiyoruz. Ya yeni cinayet yaradanı oluyoruz, ya düzgün kalpli bir ilah oluyoruz, ya da tahtı parçalayıp ölümlü olarak yaşayıp gidiyoruz. Böylelikle şu ana kadar çıkmış Baldur’s Gate oyunlarının kıssaları tamamlanmış oluyor. 

Bu ortada D&D kıssaları ilerlediği için bu oyun, eski oyunlardan 100 yıl kadar sonrasında geçecek ve muhtemelen pek de evvelki kıssayla kontaklı olmayacak. Öte yandan D&D öykülerinde, Baldur’s Gate oyunlarının sonundaki seçime de bir yanıt verilmiş: Abdel Adrian isimli Bhaalspawn, tahtı kırıyor. Kendisi ölünce Bhaal, onda gizli özün de özgür kalmasıyla tekrar diriliyor, tahtı da tekrar yapıyor.